مگر نه با ولادت تو، عشق متولد شد، رشادت رشد کرد، شهامت رنگ گرفت، ایثار معنا؛ شهادت، قداست؛ و خون، آبرو گرفت؟مگر نه با ولادت تو، زلال ترین تقوا از چشمه سار وجود جوشید؟ مگر نه با ولادت تو "موج"، موجودیت یافت؟مگر نه این که " نسیم" با تولد تو متولد شد و مگر نه " صاعقه" اولین نگاه تو در گهواره بود و مگر نه "عشق" در کلاس تو، درس می خواند و مگر نه " ایثار" به تو مقروض شد و مگر نه " آفرینش" از روح تو جان گرفت؟پس چرا ما خبر " ولادت" تو را هم که می شنویم، بغض گلویمان را می فشرد؟
کربلای تو
ببین!
چه خونی دارد
از سمت فرات تشنه ی گیسوان تو فواره می زند!
دارد شبیه کربلای تو می شود تاریخ!
و
هزار سال دیگر
شاید
به عرفان تو می رسد انسان!
ببین!
مفهوم خون تازه ی تو
دارد
تازه می کند
معجزه ی تجلی "مسیح" را !
کاش می شد!
کاش!
روزی
فقط به شعبده ی عشق تمام تو
تمام می شدیم!
کاوه فرهادی
شب عاشورای -1389
حلول ماه شعبان و اعیاد شعبانیه 3 شعبان :ولادت عشق، 4 شعبان حمایت عشق، 5 شعبان تداوم عشق و 15 شعبان :تجلی عشق بر عشاق عشق الهی مبارکباد.
