لذا آن حضرت پس از ضربت سختی که بر فرق مبارکشان خورد، فرمودند: «فزت و ربّ الکعبه»، به خدای کعبه رستگار شدم.
استاد شهید مطهری در این رابطه می‌فرماید: این است که می‌بینیم، علی(ع) آن گاه که می‌بیند مرگش به صورت شهادت نصیبش شده از خوشحالی در پوست نمی‌گنجد، لذا در لحظات آخرین حیاتش می‌فرماید: به خدا سوگند هیچ امر مکروه و خلاف انتظاری برای من رخ نداده است، همان رخ داد که می‌خواستم و به آرزوی خود که شهادت است رسیدم، مثل من مثل کسی است که شب تاریک در جستجوی آب در صحرایی می‌گردم، ناگاه چاه آبی یا سرچشمه‌ای پیدا می‌کند، مثل من مثل جوینده‌ای است که به مطلوب خود نائل گشته است.
تا صورت پیوند جهـــــــــــــــان
بود علی بود
تا نقش زمین بود و زمــــــــان بود
علی بود
آن قلعه گشایی که در قلعـــــــــه ی
خیبر
برکند به یک حملــــــــه و بگشود علی
بود
آن گُرد سرافراز که
انـــــــــــــــدر ره اسلام
تا کـــــــــار نشد راست نیاسود، علی
بود
آن شیــــر دلاور که برای
طمـــــــــــع نفس
بر خوان جهـــــــــــــان پنجه
نیالود علی بود
شاهی که ولی بود و وصــــی بود علی
بود
سلطان سخــــــــــــــا و کرم و جود
علی بود
هم اول و هم آخـــــر و هم ظاهـــــر
و باطن
هم عابـــــــد و هم معبد و معبود ،
علی بود
آن لحمک لحمـــــی ، بشنو تــــــا که
بدانی
آن یـــــــــــــار که او نفس نبی
بود علی بود
سالروز شهادت مولای متقیان، امیر المومنین (ع)، صوت عدالت انسانی که دنیای آن زمان تاب و تحمل عدالت ایشان را نداشت را تسلیت عرض می نماییم.
