25 فروردین روز بزرگداشت عطار، سیمرغ قاف حکمت و عرفان

باید دیگر بار پای عطار و عطار خوانی را به خانه هامان باز کنیم ، عطاری که جهان از درک حضور او به خود می بالد و با دیده تکریم و احترام به او می نگرد . باید به ملاقات گذشته با شکوه تاریخی خویش برویم ، به دیدار سنایی ، مولانا ، فردوسی ، ناصر خسرو ، سعدی ، حافظ ، خیام ، صائب ، بیدل ، شهریارو به تماشای قد و بالای رشید و سیمای فهیم و فرهیخته فرهنگ خودمان بنشینیم و خودمان را در غوغا سالاری تمدن بی ریشه غرب پیدا کنیم.
باید بار دیگر روی پای خودمان بایستیم و از خودمان بپرسیم : « از کجا آمده ام ؟ آمدنم بهر چه بود ؟ » باید نقطه استقرار خود را در جهان بی پیر امروز پیدا کنیم ، تا دریابیم که کیستیم و در کجای تاریخ ایستاده ایم ؟ و ایمان بیاوریم که فردا از آن ماست ، و در فردای روشن تاریخ خورشید از شرق طلوع می کند .با گرامیداشت 25 فروردین ماه روز بزرگداشت سیمرغ قاف عشق ،حکمت و عرفان ، مولانا عطار نیشابوری که نام بلندش با شاهکارهایی چون منطق الطیر (مقامات طیور) ، الهی نامه ، اسرارنامه ، مصیبت نامه در ذهن و زبان مردم ایران و جهان جاودانه شده است. و چه زیبا مولوی درباره او می‌گوید:

عطار روح بود و سنایی دو چشم او / ما از پی سنایی و عطار آمدیم

و در جایی دیگر:

هفت شهر عشق را عطار گشت / ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم

 حُسن ختام این نوشتار کوتاه را به غزلــی عرفانی از حضرت او اختصاص مـی دهیم و دامن سخن را بر می چینم :

عقل کجا پی برد شیوهٔ سودای عشق

باز نیابی به عقل سر معمای عشق

عقل تو چون قطره‌ای است مانده ز دریا جدا

چند کند قطره‌ای فهم ز دریای عشق

باشد که عطار تنها به ‌٢٥ فروردین هر سال، آن هم تنها در نیشابور و چند محفل کوچک، محدود نشود.بیست و پنجم فروردین ماه روز بزرگداشت شاعر بلند آوازه فرید الدین عطار نیشابوری شاعر قرن ششم و هفتم هجری است .

و در آخر...

بار خدایا... از کوی تو بیرون نرود پای خیالم، نکند فرق به حالم،چه برانی چه بخوانی، چه به اوجم برسانی، چه به خاکم بکشانی، نه من آنم که برنجم، نه تو آنی که برانی...